— محاسبه ثد؛ همين اختلاف در بيماران كروه ثاهد، با مصرف دارونما نسبت به ثرع طرح به ٣/٣— و ٨/ ٠
ميلىكرم در دبتر با ميانكين ١/٢٠ ± ١ ٠'/١ —
رسيد. اختلاف اسيد اوريى نيز در كروه مورد نسبت به كروه ثاهد در يايان مطالعه با توجه به آزمون Paired t معذىد١ر بود (٠٠١ن٠ = P).
جدول ٣ ميانكين و انحراف معيار اختلاف متغيرهاى مورد بررسى بيماران را بر حسب سن و جنسى در كروههاى مورد مطالعه نثان مىدهد.
با در نظر كرفتن جنس و سن، اطلاعات جزشترى
به دست آمد؛ بدين صورت كه اختلاف ميانكين فثار خون سيستوليى ابتدا و انتهاى مطالعه در كروه مورد، بين مردان كمتر يا ماوى ۵٠ مال ٨/٩۴ ± ٠ ./٩-، بين مردان بالاتر از ۵٠ سال ٧/۶۴ ± ١۵/٠٠—، بين زنان كمتر يا ماوى ٠ ۵ مال ٨/٠٩ ± ١۴ /٧— و بين زنان بالاتر از ۵٠ سال ٨/٣٢ ± ٠ ۵/٠— ميلىمتر جيوه بود. در حالى كه در كروه ثاهد، اين اختلاف در مردان كمتر يا ماوى ۵٠ مال ٨/٧۵ ± ١/۶٠، در مردان بالاتر از ۵٠ مال ۶/٠۵ ± ١/۶٠، در زنان كمتر يا ماوى ۵٠ سال ۴/٠8 ± ١/١۶— و در زنان بالاتر از ۵٠ مال ١ ٠ /٨ ± ۵٠/٣— ميلى متر جيوه به دست آمد. با بررسى آمارى تنها اختلاف ميانكين فثار خون سيستوليى در مردان بالاى ۵٠ سال معذىد١ر بود (٠١٠ن٠ = P).
در بررسى امارى فثار خون دياستوليى نيز اختلاف ميانكين اين فثار خون فقط در مردان بالاى ۵٠ سال معنى دار بود (*١**/* = P) و در ساير كروه هاى سنى و جنسى، كاهثى جشمكيرى مثاهده نشد. به اين ص- وروت كه، به تفكيى جنس و سن، اختلاف ميانكين فثار خون دياستوليى ابتدا و انتهاى مطالعه در كروه مورد،