كروه مورد حداقل ٧۵ و حداكثر .١٠ ميلىمتر جيوه با ميانكين ۵/٨۵ ± ٨٩/٨٠ بود. در كروه ثاهد نيز اين فثار خون، حداقل ٧٠ و حداكثر .١٠ ميلى متر جيوه با ميانكين ٨/٠٢ ± ٩١/٨٠ بود. فثار خون دياستوليى هم با توجه به آزمون Paired t به طور معذىد١رى در كروه مورد بيثتر از كروه ثاهد كا هثى يافته بود (٠٠٠٨/ا = P).
اسيد اوريى اندازه كيرى شده در كروه مورد در انتهاى ٢ ماه مصرف آلويورينول، حداقل ۴/١ و حداكثر
٣/۶ مركرم در دبيتر با مياكين ۶٣/* ± ۵/١٠ را
نثان داد. با مصرف دارونما در كروه ثاهد نيز اسيد
اوريى در محدوده ى ٨/۶-۵/٧ ميلى كرم در دسى ليتر
با مياكين ٠/٧۶ ± ٠ ن٧ بود. در مورد اسيد اوريى نيز با توجه به آزمون Paired t، كاهثى در كروه مورد نسبت به كروه ثاهد معذىد١ر بود (٠/٠٠٠١ = P).
در بيماران كروه مورد، اختلاف فثار خون سيستوليك^ بين ٢۵— و۵ ميلى متر جيوه با ميانكين ۶٠/٨ ± ٩/٢٠— و اختلاف ثار خون دياستوليى بين ١۵— و ١٠ ميلى متر جيوه با ميانكين ۵/٧٧ ± ٠ ٠ /۴— بود. همجنين، در كروه ثاهد، اختلاف فثار خون سيستوليى د ر فواص٠لل عد د ى ٢٠— و ١۵ ميلى متر جيوه با ميانكين ۶/٩۵ ± ٠/۶٠— و اختلاف فثار خون دياستوليك^ بين ١۴— و ١٠ ميلى متر جيوه با ميانكين ١8/۶ ± ٢/٠۴ بود. در آزمون Paired t، در يايان مطالعه اختلاف ثار خون سيستوليى (٠٣ ٠/٠٠ = P) و دياستوليذى (٠z٠٠٠٢ = P) در كروه مورد نسبحت به كروه ثاهد معنىد١ر بود (شكله٤ى ١ و ٢).
اختلاف اسيد ا وريى در كروه مورد با مصرف آلويورينول نسبت به سرع طرح، بين اعداد ٣/٣— و