ایران با توجه به سابقه صد ساله در نفت و چهل ساله در گاز و تجربیات ارزشمند در این زمینه،عضویت در اوپک،مرکزیت در مهمترین حوزه از ذخایر نفت و گاز،نزدیکی، ذخایر به راههای آبی جهت دسترسی به بازار جهانی،موقعیت خاص جغرافیایی و قرار گرفتن در تنگه اتصال شرق و آسیا و شبهقاره هند به خلیج فارس،آسیای مرکزی،روسیه، اروپا و آفریقا،دارا بودن مخازن عظیم نفتی با فشار بالا و امکان تولید طبیعی،پایین بودن هزینههای تولید نفت و گاز در فلات قاره ایران،استفاده از نیروی کاز ارزان نسبت به سایر کشورهای تولیدکننده و احتیاج روزافزون دنیا به انرژیهای هیدروکربنی،از فرصتهای کمنظیر و شاید بتوان گفت بینظیری جهت پیشرفت در جذب سرمایهگذاری خارجی در بخش نفت و گاز برخوردار است و چنانچه هوشیارانه و با لحاظ نمودن اوضاع کنونی جهان،استراتژیهای خود را تنظیم نکند،تهدیدها و چالشها میتواند لطمات سنگینی به منافع کشور وارد آورد.به علاوه نباید تهدیدهای ورود بازیگران جدید در عرصه سرمایهگذاری در صنعت نفت،تحریمهای اقتصادی،محدودیتهای بازارهای بین المللی برای تأمین سرمایه،و مشترک بودن بزرگترین ذخیره گازی کشور و استفاده سریعتر کشورهای همسایه از مخازن مشترک نفت و گاز را نیز دستکم گرفت.